Quid de sinistra factione?

Apud Francogallos factio sinistra, quae sic dicitur, quia a Re Publica condita eius legati manui praesidis sinistrae assident, mutatis mutandis popularem factionem Romanam memorare potest, quoniam haec sinistra factio humiliorum vota colere videtur, saltem hoc perhibet.

Attamen inter Populares Romanos et nostros Sinistros, ut ita dicam, multum interest, quia tempora funditus mutaverunt. Etenim inter plebeios et patricios societas, quae nomine discrimen civium ignorat, quibus enim aequam ac communem civitatem tribuit, nostra divisa non est. Sed si societas nostra discrimina inter cives illegitima esse dictitat, haec nec obstare nec delere cupit, nam maximum omnium discrimen in possessione pecuniae inest. Sunt enim in societate nostra et possessores et omnes ceteri.

Possessores non titulos peculiares haberent, nulla lex eis privilegia daret, non alicuius ordinis essent, quia nomine ac iure ordines deleti essent, eodem suffragii iure atque omnes cives uterentur; ne multa, nullum discrimen videretur, nullum leges et iura civitatis discrimen inter cives permitterent, at tamen, medius fidius!, re discrimen est.

Quod si nullum discrimen esset, nullum classium vel ordinum, ut Ciceronis more dicam, certamen esset. Re autem vera in Francogallia possessorem quam proletarium esse praestat et proletarii, qui laborando rem quaerunt, possessoribus serviunt, nam possessores soli id dare iure possunt, quod proletarii poscunt.

Quibus de possessoribus loquor? Multum interest inter domus suae possessores et possessores isti, nam, merhercule!, possessiones inter se non idem valent, etiamsi, ut omnia confusa sint, res, quae inter se differunt, eodem verbo designantur. Is enim qui domum suam possidet, non lucrativas possessiones tenet, nihil alios homines ad maximum fructum laboris suum dandum cogit, quia domus possessor ex domo sua praedandi ius non excerpat.

Lucrativi autem possessores magis magisque florent, quia leges eis praedandi ius dant, quae leges possessoribus contraria aliis civibus privilegia dant, non tantum contraria sed in servitutem addicentia. Sed qui apud Francogallos leges ferunt? Cum leges enim non de caelo cadant, sunt qui talia possessoribus privilegia ferant, cum publice ac nomine privilegia iam pridem deleta fuissent. Qui leges ferunt nisi legislatores, id est legati in Concilio Gentili considentes?

Quo in Concilio sinistrae factionis est privilegia abolere, ei saltem a saeculo duodevicesimo exeunte hae partes agendae sunt, sed talem laborem, quotiens Rem Publicam gerit, factio sinistra abdicat et proletarios decipit. Sinistra enim factio contra possessorum privilegia clamat, cum a potestate abest, sed, cum primum gubernaculum Rei Publicae obtinet, proletarios “nequam homines” vocat et possessorum vota explet. Quae deceptio, quae proditio dextimae factioni maxime prodest.